Immuunsysteem / weerstand
Immuunsysteem / weerstand
Werking van ons immuun systeem
De werking van ons immuunsysteem is bepalend voor de weerstand die we hebben tegen allerlei ziekteverwekkers. We hebben een aangeboren immuunsysteem, dat heel snel werkt en we hebben een verworven immuunsysteem, dat zich met name in de eerste jaren van onze jeugd vormt.
Door dit verworven immuunsysteem worden geheugencellen aangemaakt. Wanneer er een ziekteverwekker langskomt, wordt deze herkend (wanneer hij al eerder binnen is geweest) en gemarkeerd. Daardoor is deze ziekteverwekker herkenbaar voor anti-stoffen die specifiek door het lichaam hiervoor gemaakt worden om ze vervolgens te elimineren.
Het aangeboren immuunsysteem werkt heel snel, maar vraagt erg veel energie, het verworven immuunsysteem werkt langzamer, maar veel efficiënter en kost daardoor minder energie.
Alles in het lichaam draait om de hoeveelheid beschikbare energie en om de juiste energieverdeling.
Wanneer een immuunsysteem te lang geactiveerd is, bijv. wanneer het een ontsteking niet op kan lossen, wordt de diversiteit van de antistoffen steeds minder. Het immuunsysteem is steeds minder in staat om de verschillende bacteriën en virussen te lijf te gaan. De weerstand wordt hierdoor lager.
In welke gevallen wordt je weerstand lager?
Wanneer je jezelf lichamelijk en/of geestelijk teveel belast. Door belasting, hetzij psychisch, hetzij lichamelijk ontstaat er schade, de hele dag door, die gerepareerd moet worden. Hier heb je rust en de juiste stoffen voor nodig. Leven in overeenstemming met je biologische klok is ook een belangrijke faktor. Als je in je diepe slaap bent maak je groeihormoon aan, een stof waarmee je de schade van overdag repareert.
Wanneer je niet in je diepe slaap komt of niet lang genoeg, zo'n 4-5 uur per nacht, repareer je niet voldoende, blijft er schade bestaan. Maar de nieuwe dag komt er weer nieuwe schade bij etc. Het immuun systeem neemt af.
Je belastbaarheid wordt lager dan de mate waarin jejezelf belast en hierdoor vermindert de weerstand. Dit is ook het geval wanneer je te lang met natte kleren rond blijft lopen of te lang op de tocht staat: Dit zijn situaties die stress zijn voor het lichaam, de belasting is te hoog, waardoor de belastbaarheid van het lichaam verlaagt. Bacteriën of virussen kunnen dan gemakkelijk ingang vinden. Het lichaam heeft op dat moment te weinig energie voorhanden om de benodigde anti-stoffen aan te maken om de ziekteverwekkers te lijf te gaan en je kunt ziek worden. Deze bacteriën en virussen zijn er altijd, maar wanneer het lichaam voldoende energie heeft, heeft het de mogelijkheid om de immuunsystemen te recruteren. Je kunt je dan wel even niet helemaal in orde voelen, maar dat is zo weer voorbij. Het immuunsysteem kon de vijand op de juiste manier verslaan.
Normaal gesproken moet een uitwendige wond binnen 4-7 dagen genezen zijn. Dan werkt het immuunsysteem op de juiste manier. Ook een infektie hoort binnen die termijn opgelost te zijn.
Een wond kan dus van buiten zitten, maar ook schade aan de binnenkant is een wond en psychische schade is ook een wond.
Wanneer het genezingsproces langer dan 28 dagen duurt, komen we al in een moeilijk gebied. Maar wanneer er na 42 dagen niet een adequate oplossing is, is er een chronisch proces ontstaan. Het immuunsysteem is dan genoodzaakt ivm de energievoorziening over te schakelen op een ander systeem. Het schakelt dan over van mitochondriale ademhaling op cytoplasmatische ademhaling.
Bij dit andere systeem kan het immuunsysteem zichzelf steeds weer activeren door glucose (brandstof) te maken uit macro-moleculen. Deze macro-moleculen maakt het immuunsysteem uit een stof die het zelf kiest. Dit keuze proces is individueel bepaald door de manier waarop iemand in zijn, met name,vroege leven geprogrammeerd is door de omstandigheden waarin hij/zij opgegroeid is. Die stof kan bijv. serotonine zijn, dat dan verhoogd verbruikt wordt door het immuunsysteem en dus minder beschikbaar komt voor de processen waar het normaal voor gebruikt wordt, bijv. slapen of je prettig voelen. Slapeloosheid en depressie liggen dan voor de hand. Bij fibromyalgie wordt door het immuunsysteem gekozen om zichzelf door middel van deze stof te reactiveren. Hierdoor hebben fibromyalgie patiënten pijn, omdat serotoninetekort ook met pijngevoeligheid te maken heeft.
Maar het immuunsysteem kan er ook voor kiezen om zichzelf te reactiveren dmv dopamine of acetylcholine of cortisol. Ook dmv aminozuren, met als gevolg spierafbraak.
Orthomoleculaire aanpak
Het is dus van belang om uit de anamnese processen in kaart te brengen die spelen of in het verleden gespeeld hebben in het lichaam om op die manier te kunnen bepalen welk proces omgedraaid moet worden om het immuunsysteem uit te schakelen. Anders blijft het zich nl voeden met deze stoffen en blijft het maar doorgaan.
Op dit proces gaat de behandeling ingezet worden. Dat gebeurt dmv voeding en supplementen en beweging. Nuchter bewegen is hierin heel belangrijk, maar ook de aard van de beweging.
